Tylko Tadeusz zaspał w stodole. Budzi go Robak. Słychać myśliwskie okrzyki, szczekanie psów. Zaczynają się przygotowania do polowania, które zarządził Podkomorzy, aby rozstrzygnąć spór, który pies jest lepszy. Ksiądz Robak chodzi po dziedzińcu i kończył modlitwę. Kiwnął palcem na Tadeusza z groźbą. Tadeusz posłusznie Czas i miejsce akcji „Pana Tadeusza”. Plan wydarzeń „Pana Tadeusza”. Najważniejsze problemy w „Panu Tadeuszu”. Tematyka „Pana Tadeusza”. Kompozycja i styl „Pana Tadeusza”. Opis zajazdu w „Panu Tadeuszu”. Jacek Soplica – bohater romantyczny. Spór Horeszków z Soplicami o zamek. Spór Asesora z Rejentem. IX Księga „Pana Tadeusza”. Księga IX „Pana Tadeusza”. Jak śnieg biała w inwokacji „Pana Tadeusza”. Księga X „Pana Tadeusza”. X Księga „Pana Tadeusza”. Ksiądz z „Pana Tadeusza”. II Księga „Pana Tadeusza”. KSIĘGA X. EMIGRACJA. JACEKTreść: Narada tycząca się zabezpieczenia losu zwycięzców - Układy z Rykowem - Pożegnanie - Ważne odkrycie - Nadzieja. W izbie Sędziego naradzali się: Sędzia, ksiądz Robak, Podkomorzy, Gerwazy i kapitan Ryków. Ryków był człowiekiem uczciwym i przyjaznym Polakom. Dostał on pieniądze (dukaty) od Mamy tu do czynienia z osobami, bohaterami historii, którzy istnieli naprawdę. Chociażby generał Dąbrowski czy Kniaziewicz, no i oczywiście Napoleon. Dlatego też możemy mówić w kontekście "Pana Tadeusz" o jego mitycznych właściwościach, ale w rozumieniu metaforycznym. Jacek Soplica vel Ksiądz Robak – wbrew formule tytułowej jest to główny bohater utworu. Członek rodu Sopliców, brat Sędziego i ojciec Tadeusza. W młodości był hulaką i zawadiaką. Niestety, zakochawszy się w córce Stolnika Horeszki – Ewie, nie dostał zgody na małżeństwo z nią. W przypływie chwilowej złości zabija 2. W którym wieku rozgrywa się akcja „Pana Tadeusza”? (0 – 1).. 3. Co należy do fikcji literackiej? (0 – 1) a) postać Tadeusza b) postać Sędziego c) Soplicowo d) cały świat przedstawiony w epopei. 4. Zdarzenia z życia Jacka Soplicy należą: (0 – 1) a) do akcji poematu – rozgrywają się „na naszych oczach” Odwołania do Pana Tadeusza Pan Tadeusz jest niewątpliwie dziełem, które weszło do kanonu polskiej literatury. Stąd też chętnie korzystali z niego również inni twórcy, czyniąc go podstawą, natchnieniem swych utworów. Sienkiewiczowski Latarnik, tęskniący za ojczyzną, czytał właśnie Pana Tadeusza. XIII Księga Pana Tadeusza – erotyczna trawestacja Pana Tadeusza Adama Mickiewicza . Utwór napisany jest bardzo sprawnie, więc mógł być napisany przez któregoś ze znakomitych poetów [1]. Jego autorstwo przypisuje się Aleksandrowi Fredrze [1], XIX-wiecznemu satyrykowi Włodzimierzowi Zagórskiemu lub Tadeuszowi Boyowi-Żeleńskiemu [2 Ksiądz podkreśla, że każdy z nas popełnia błędy, ale ważne jest, aby z nich się uczyć i dążyć do poprawy swojego życia. Jednym z największych błędów bohaterów Pana Tadeusza było wzajemne nienawiść i konflikt między Polakami a Litwinami. 3ahWZ. "Pan Tadeusz" jest epopeją bogatą w różnego rodzaju motywy. Nie dość wspomnieć tu motyw miłości do ojczyzny i patriotyzmu, który zdaje się występować niemal na każdej karcie epopei. Równie piękny jest motyw miłości niespełnionej Jacka i Ewy, czy motyw Arkadii zobrazowany poprzez sielskie Soplicowo Motywy w "Panu Tadeuszu" Motywy literackie w "Panu Tadeuszu" występują bardzo obficie. W każdym rozdziale znajdziemy fragmenty, które doskonale obrazują różne funkcjonujące w literaturze motywy. Warto zwrócić uwagę, że Mickiewicz oprócz motywów doniosłych jak motyw małej ojczyzny czy patriotyzmu, wplata do swojego dzieła również motywy o uniwersalnym charakterze, jak np. motyw niespełnionej miłości reprezentowany przez historię uczucia Jacka Soplicy i Ewy Horeszkówny, które od początku skazane było na niepowodzenie. Jednocześnie Mickiewicz pociesza czytelników wprowadzając dla odmiany wątek spełnionego uczucia Zosi i wątków romantycznych w epopei pojawiają się także liczne motywy nawiązujące do polskich obyczajów. Pojawia się motyw szlachcica, który reprezentuje Sędzia. Jest on przedstawiony jako wzorowy obywatel, dobry gospodarz i patriota pielęgnujący pamięć o ojczyźnie. Formą nawiązania do motywu polskości jest przedstawienie typowej szlacheckiej siedziby - dworku, który jest centrum życia szlachty, ale także ostoją polskości i patriotyzmu "Pan Tadeusz"Motyw patriotyzmu w "Panu Tadeuszu" jest widoczny niemal na każdym kroku. Nawiązania do utraconej, ale ciągle istniejącej w sercu ojczyzny, znajdują swoje odbicie zarówno w postawach bohaterów, ale także w scenerii, w której dzieją się wydarzenia. Taką małą ojczyznę stanowi Soplicowo, w którym widoczne jest mocne przywiązanie do polskości. To tu stoi dworek w typowo szlacheckim stylu, w którym znajdują się przedmioty świadczące o patriotyzmie mieszkańców. Ze ścian spoglądają bohaterowie narodowi, a zegar wygrywa Mazurka Dąbrowskiego. W czasie kiedy Polski nie ma na mapach, ten zakątek jest ostoją polskości i miłości do ojczyzny. Motyw patriotyczny w wydaniu mickiewiczowskim objawia się również w zachowaniu bohaterów. Tadeusz decyduje się na udział w walce przeciw Rosji, ksiądz Robak agituje do walki o niepodległość na drodze powstania. Bohaterowie są więc gotowi poświęcić swoje życie dla dobra narodu i ojczyzny. Motyw przyrody "Pan Tadeusz"Motyw przyrody w "Panu Tadeuszu" zajmuje bardzo ważne miejsce. Natura została przez Mickiewicza uczyniona jedną z bohaterek utworu. Wszystko odbywa się w zgodzie z jej rytmem. Wschody i zachody słońca wyznaczają pory pracy i odpoczynku. Dworek otoczony przyjazną zielenią zapewnia mieszkańcom jest oazą, która sprzyja odpoczynkowi i pielęgnowaniu tradycji jak polowania czy grzybobranie. Krajobrazy przedstawione przez Mickiewicza przywołują w pamięci obraz ojczyzny. Znajome okolice, lasy, pola okolone wstęgą rzek to typowo polski klimat. Natura towarzyszy ludziom w złych i dobrych chwilach. Stanowi ukojenie w rozpaczy. Dzięki zabiegowi antropomorfizacji przyroda w "Panu Tadeuszu" uzyskuje ludzkie cechy, stając się równoprawną bohaterką wydarzeń. Motyw arkadii Arkadia to symbol wiecznej szczęśliwości, spokoju. Swoisty raj na ziemi, który jako pierwszy opisał Wergiliusz. Arkadia przez twórców traktowana jest jako kraina sielankowa, w której każdy chciałby się znaleźć. Motyw Arkadii pojawia się także w "Panu Tadeuszu". Mickiewicz taką sielską krainą czyni Soplicowo. To tam czas upływa pod znakiem uczt, polowań i innych rozrywek. Dwór jest ciepły i zadbany, otwarty dla każdego gościa. Istotnym elementem tego krajobrazu jest natura, która doskonale współgra z harmonijnym życiem w dworze. Soplicowo jest pokazane jako idealny świat, w którym wszystko ma swoje miejsce, a rytm życia współgra z rytmem natury. Jest ono światem idealnym dla autora, który większość życia spędził na tułaczce. Najważniejsze informacje o Jacku Soplicy pseudonimy - Wojewoda, Wąsal, ksiądz Robak, Bernardyn, tytuł szlachecki - szlachcic litewski herbu Leliwa, rodzina - syn Podczaszego Soplicy, starszy brat Sędziego Soplicy, ojciec Tadeusza Soplicy najważniejsze wydarzenia z życia - miłość do Ewy Horeszkówny, zabójstwo Stolnika Horeszki, wyjazd i wstąpienie do zakonu Bernardynów, przybranie pseudonimu ks. Robak, służba ojczyźnie, rehabilitacja i ujawnienie się na łożu śmierci. w filmie Andrzeja Wajdy Pan Tadeusz - rolę Jacka Soplicy odegrał Bogusław Linda Jacek Soplica - charakterystyka Starszy syn podczaszego ziemskiego, brat Sędziego, ojciec Tadeusza. W czasach swej młodości słynął z warcholstwa i był znanym na całą okolicę awanturnikiem. Od sumiastych wąsów, nazywany „Wąsalem”. Biedny szlachcic, posiadający jedynie skrawek ziemi. Pomimo tego miał duże poparcie wśród szlachty i 300 głosów na sejmikach. Wyborowy strzelec. Poparcie Jacka u szlachty wykorzystywał Stolnik Horeszko, często goszcząc go na zamku i nazywając swoim przyjacielem. Jacek zakochał się w jedynej córce Stolnika, Ewie, lecz na jej prośbę ukrywali swoje uczucia. Nie słuchał rad innych, którzy otwarcie mówili mu, że Stolnik nigdy nie odda biednemu szlachcicowi ręki córki. Wyczuwając, że Stolnik mu odmówi, postanawia pożegnać się i odjechać. Wówczas Stolnik oznajmia mu, że kasztelan jest zainteresowany Ewą i pyta Jacka o radę. To ostateczny cios dla Soplicy. Zrozpaczony, ucieka z zamku, słysząc, że Ewa mdleje i rozpacza. Poślubia pierwszą napotkaną dziewczynę, lecz ich małżeństwo nie jest szczęśliwe. Jacek ciągle rozpamiętuje swoją miłość do Horeszkówny, nie potrafi pokochać żony, choć jest ona dobrą osobą i bardzo go kocha. Zaczyna pić. Wcześnie zostaje wdowcem z maleńkim synkiem. Przypadkowo znajduje się w pobliżu zamku Stolnika w noc, kiedy Moskale najeżdżają Horeszkę. Początkowo odczuwa radość z tego, potem ogarnia go wściekłość, że Stolnik tak dzielnie się broni. W przypływie emocji sięga po broń i zabija wroga. Wieść o zdradzie i zabójstwie rozchodzi się po okolicy. Wszyscy uważają go za stronnika Moskwy, jako nagrodę ma dostać część dóbr po Stolniku. Jacek ratuje się ucieczką przed hańbą i poniżeniem. Zostawia jedynego synka pod opieką brata, sam jednak przez cały czas kieruje jego wychowaniem. Trafia do Rzymu, skąd po jakimś czasie dochodzą pogłoski, że Soplica zginął. On jednak wstępuje do Zakonu Bernardynów i przybiera nazwisko Robak. Cała jego działalność w mniszym habicie, udział w walkach, konspiracja są próbą odkupienia zbrodni. Pojawia się w Soplicowie jako wysłannik Jacka Soplicy, by dopilnować małżeństwa Tadeusza z Zosią. Ma też za zadanie przygotować powstanie na Litwie. Jednak jego pospieszne działania i słowa o wysprzątaniu ojczyzny ze śmieci zostają opacznie odebrane przez szlachtę zaściankową. Jego plany krzyżuje również Gerwazy, który podjudza zaścianek przeciwko Sędziemu. Częściowo odpokutowuje swoją zbrodnię dwukrotnie ratując przed śmiercią dalekiego krewnego Horeszków i starego Klucznika. Próbą zadośćuczynienia rodzinie Horeszków jest fakt, że po śmierci Ewy, Jacek przez wiele lat łoży na wychowanie jej córeczki Zosi. Pragnie w końcu pogodzić zwaśnione rody, doprowadzając do ślubu swojego syna i prawowitej dziedziczki Horeszków, by w ten sposób oddać część należnego dziedzictwa dziewczynie. Jako ksiądz Robak jest postacią zagadkową. Jego postawa, gesty i ruchy przypominają zachowanie żołnierza: „miał on nad prawym uchem, nieco wyżej skroni, Bliznę wyciętej skóry na szerokość dłoni I w brodzie ślad niedawny lancy lub postrzału; Ran tych nie dostał pewnie przy czytaniu mszału. Ale nie tylko groźne wejrzenie i blizny, Lecz sam ruch u głos jego miał cos żołnieszczyzny” [Ks. I, 960 – 965] Ranny podczas potyczki z Moskalami w Soplicowie, wyznaje Klucznikowi, kim jest i prosi go o przebaczenie. Wówczas to dowiaduje się, że przed laty Stolnik w chwili śmierci wybaczył mu, czyniąc znak krzyża. Umiera na skutek infekcji rany, którą odniósł wiele lat temu. W chwili śmierci otrzymuje list z wiadomością, że Napoleon wypowiedział Moskalom wojnę. To sprawia, że odchodzi spokojny, z nadzieją na rychłe wyzwolenie ojczyzny. Po śmierci jego nazwisko zostaje oczyszczone i dostaje order Legii Honorowej. Zostaje pochowany przy soplicowskiej kaplicy, a Podczaszy na jego grobie wiesza medal. Dzieje Jacka Soplicy to dwie biografie wpisane w życie jednego człowieka: pełnego pychy szlachcica, wiernego swej pierwszej miłości aż po kres dni, który w przypływie emocji zabija nieprzychylnego mu Stolnika oraz bojownika o wolność, który pokorą i ofiarnością próbuje zmazać swoją winę i czynnie walczyć o Soplica – ksiądz Robak jako bohater romantyczny Jak zgodnie orzekli badacze, to właśnie Bernardyn jest główną postacią Pana Tadeusza. Przede wszystkim dlatego, iż jego biografia jest najpełniejsza, najbardziej dynamiczna oraz dlatego, że zespala on wszystkie wątki (najmniej wątek sporu o zamek, choć to przecież on przyczynia się do śmierci właściciela budowli, a więc zapoczątkowuje całą historię). Na uznanie Jacka za głównego bohatera wpływać może także fakt, iż w rękopiśmiennej redakcji tytuł poematu miał brzmieć „Żegota”, a wiemy, że w utworze takim mianem określa się właśnie brat Sędziego. Jak słusznie zauważa Alina Witkowska (A. Witkowska, Romantyzm , Warszawa 2, s.) ma on niejako „dwie biografie”. Trzymając się tego podziału wskazać można zmianę, jaka zaszła w psychice bohatera. strona: - 1 - - 2 - Narodowy epos mistrzowsko zilustrowany przez Jana Marcina Szancera. Kategorie: Książki » Literatura piękna » Społeczno-obyczajowa Książki » Literatura piękna » Proza polska » Powieść polska Język wydania: polski ISBN: 9788372724083 EAN: 9788372724083 Liczba stron: 376 Wymiary: Waga: Data premiery: Sposób dostarczenia produktu fizycznego Sposoby i terminy dostawy: Odbiór osobisty w księgarni PWN - dostawa do 3 dni robocze InPost Paczkomaty 24/7 - dostawa 1 dzień roboczy Kurier - dostawa do 2 dni roboczych Poczta Polska (kurier pocztowy oraz odbiór osobisty w Punktach Poczta, Żabka, Orlen, Ruch) - dostawa do 2 dni roboczych ORLEN Paczka - dostawa do 2 dni roboczych Ważne informacje o wysyłce: Nie wysyłamy paczek poza granice Polski. Dostawa do części Paczkomatów InPost oraz opcja odbioru osobistego w księgarniach PWN jest realizowana po uprzednim opłaceniu zamówienia kartą lub przelewem. Całkowity czas oczekiwania na paczkę = termin wysyłki + dostawa wybranym przewoźnikiem. Podane terminy dotyczą wyłącznie dni roboczych (od poniedziałku do piątku, z wyłączeniem dni wolnych od pracy). Adam Mickiewicz ur. 1798 - zm. 1855 Adam Mickiewicz ( – jeden z najważniejszych polskich poetów, wieszcz narodowy. Uznaje się go za największego poetę polskiego romantyzmu oraz literatury polskiej. Zalicza się do najwybitniejszych twórców dramatu romantycznego w Polsce i Europie: porównuje się go do Byrona i Goethego. Jego najpopularniejsze utwory to ballady, powieści poetyckie, dramat Dziady oraz epopeja narodowa Pan Tadeusz. Debiutował Zimą miejską na łamach „Tygodnika Wileńskiego” w 1818 roku, za jego właściwy debiut uznaje się jednak Ballady i romanse opublikowane w 1822 roku. Utwór Romantyczność otwierający cykl był przyczynkiem do dyskusji nad romantyzmem i oświeceniem. Najnowsze badania udowadniają jednak, że Mickiewicz nie stawał w opozycji do oświecenia, a nawet korzystał z jego dorobku. Liczne pomniki wieszcza można znaleźć nie tylko w całej Polsce, lecz także na Ukrainie, Litwie, Białorusi, w Rosji, Francji, Czechach czy Bułgarii. Nazwisko Mickiewicza przyjął Uniwersytet w Poznaniu, istnieje również teatr jego imienia, a także różne inne instytucje, ulice, place itd.